April 2020 werd ik geconfronteerd met een ongeluk met blijvende beperkingen. Na een jaar  revalidatie heb ik mij als freelance re-integratiecoach verbonden aan Stapnu. Als ervaringsdeskundige begeleid ik nu ook mensen die chronisch ziek zijn en/of kanker hebben gehad. 
​
Een groot deel van mijn leven en werk staat in het teken van leiderschap en zelfkennis. Mijn interesse gaat vooral uit naar 'de waaromvraag': Waarom doen mensen de dingen die ze doen en welke drijfveren liggen hier aan ten grondslag?
Tijdens mijn ziekte en herstelproces was ik heel blij dat ik deze ruime zelfkennis in huis had. Het gaf mij houvast. Wanneer heel veel zekerheden wegvallen is het fijn om houvast te hebben aan dingen die je in je draagt en die er dus altijd zijn. Het is vooral deze zelfkennis waarin ik gespecialiseerd ben die ik in mijn rol als coach inzet.
Wat anderen mij het meeste teruggeven is dat ik mensen bewust maak. Het vergroten van je bewustzijn betekent automatisch dat je perspectief verbreedt. Dat geeft keuzemogelijkheden. Ik luister open minded naar jouw situatie en jouw verhaal vanuit empathie en betrokkenheid. Ik heb daarbij een positieve inslag en werk graag vanuit  oplossingsgerichte methodieken. Mijn werkwijze is redelijk praktisch en toekomstgericht. Kenmerkend voor mij zijn mijn persoonlijke waarden; stilstaan, verdieping, verbinding en beweging. Het zijn waarden die je in alles wat ik doe zult terugzien. 
Ik richt me in al mijn trajecten op het vinden van onder andere je eigenwaarden, je (natuurlijke) drijfveren en talenten, je (nieuwe) energiehuishouding én balans/herstel van onder meer wilskracht en veerkracht. Samen gaan we op zoek naar oplossingen en mogelijkheden om dát te kunnen doen wat jij graag wilt doen en wat jou uniek maakt. Soms moet het in een andere vorm. Als het maar in essentie past bij wie jij bent. Want ondanks dat je misschien een heleboel dingen niet meer kan en misschien wel nooit meer kunt, zijn er gelukkig altijd nog legio mogelijkheden om je leven en werk prettig en betekenisvol te kunnen invullen.   

 Ik had ook het woordje “opgewonden” boven dit blog kunnen zetten. Maar als je het dan over mijn werk en miscommunicatie hebt….Ik kies daarom voor het toepasselijke Engelse woord ‘thrilled”.
Op google vertaler staan verschillende betekenissen bij het woord “thril” en “thrilled”. In de context van dit blog vind ik zelf de vertaling van “blij” en “trilling” perfect passen.
 
Wat betekent “thrilled” voor mij persoonlijk?
 
In de 7 jaar zelfstandig ondernemerschap kan ik steeds sneller fysiek voelen dat ik “iets moet doen’ of “iets mag laten”. Als ik ga stagneren dan weet ik dat ik afscheid van iets mag gaan nemen oftewel dat ik iets los mag laten.
 
Op die momenten dat ik “trilled’ ben is er sprake van het tegenovergestelde. Als ik in mijn werk zaken tegen kom waar ik als het ware hebberig van word, dan weet ik dat ik daar aandacht aan mag geven. Ik krijg dan echt fysieke reacties van mijn lijf. Mijn lijf lijkt me daar de weg te wijzen.
Een voorbeeld. Jaren terug volgde ik een seminar in Venray. Daar schetste een spreker in een minuut of 5 de essentie van Theory U. Ik kan me niets meer herinneren van het hele seminar behalve die 5 minuten. Mijn hele lijf maakte als het ware een sprongetje; “Wauw, wat, wie , waar, waarom, enz. enz. Ik wilde er alles over weten.  Eenmaal thuis ben ik meteen op Internet gaan zoeken wat het nou precies was en vervolgens heb ik me volledig ondergedompeld in deze theorie; ik heb het boek besteld, ben trainingen gaan volgen, heb een studiegroep opgericht en ben er samen met collega trainers in de praktijk mee aan de slag gegaan. Ik maak inmiddels al jaren gebruik van deze theorie en ben iedere keer weer verrast over de resultaten!
 
Andere voorbeelden van zo’n “trillmomenten” zijn mijn eerste kennismaking met het gedachtegoed van Mindmotion (de franchiseorganisatie waar ik 5 jaar lang mee heb samengewerkt), de ontmoeting in 2010 met bewustzijnsontwikkeling c.q. mindfulness, mijn eerste dialoogervaring, enz. enz. 
 
En dan naar NU. Al een tijdje was ik aan het zoeken naar een zinvolle invulling richting ‘fysieke beweging”. Dit kwam voort uit 2 belangrijke motieven. De ene had te maken mijn eigen persoonlijke behoefte. Ik houd me in mijn werk dagelijks bezig met “stilstaan”. Dat betekent dat ik letterlijk gemiddeld per dag een uur bezig ben met allerlei oefeningen gericht op bewustzijnsontwikkeling. Daarnaast ben ik een behoorlijk fanatieke sporter. Ik fiets, ik loop hard, ik zwem.  Twee uiterste dus…
Het feit dat ik blessuregevoelig ben maakte dat ik regelmatig in de lappenmand zat. Zat er misschien iets tussen deze twee uiterste in ? Ook bij cliënten liep ik soms tegen deze “tussenvraag” aan. Bij burn-out klachten of overspannenheid is mindfulness soms echt een brug te ver voor medewerkers die jarenlang op de “renstand” hebben gestaan….
 
Begin dit jaar kwam ik per toeval (?) uit bij Yinyoga. Ik begon er over te lezen en ja hoor, ik voelde het ter plekke.  Mijn hele lijf riep meteen “hebben, hebben, hebben”. Inmiddels heb ik de opleiding tot Yinyogadocent gevolgd, ben ik (wederom) volop in deze materie gedoken en heb ik diverse  oefeningen geïmplementeerd in mijn werk. Daarnaast ben ik gestart met groepslessen waarin ik mindfulness en yinyoga combineer. Ik ben er zelf blij mee omdat ik merk dat het fysiek heel goed voor me is. Mijn blessures lijken op te lossen door het beoefenen van yinyoga en ik merk dat ik letterlijk en figuurlijk meer ruimte ervaar. In mijn lijf en in mijn hoofd. Ik krijg hetzelfde terug van enthousiaste cliënten en deelnemers die ook snel resultaat boeken.
 
Bovenstaande ervaring sluit weer volledig aan bij dát waar ik in mijn werk en leven steeds meer op durf te vertrouwen; als je je hoofd (bewustzijn), je lijf (wat voel je) én je hart (wat wil je) volgt, dan ben je verbonden met de essentie van hetgeen je te doen hebt in je leven. Bepaal je koers hier op en ervaar hoe waardevol én zinvol dat is!
 
 
 
 
​

​Het effect van de dialoog in een team
“Een succesvol team is in staat om effectief samen te werken”. Zo maar een veelgehoorde uitspraak als het om teamontwikkeling gaat. De woorden “succesvol”, “effectief” maar ook “samenwerken” staan er centraal in. Maar weten we dan allemaal wat hiermee bedoeld wordt? Soms wel. Maar (helaas) regelmatig ook niet.  Pak het woord samenwerken. Dit kan worden gedefinieerd als het gezamenlijk inzetten om een bepaald doel te bereiken. Klinkt logisch. Maar de invulling ervan is in de praktijk vaak persoonlijk en daarmee niet altijd even duidelijk.
Als je er als individu vanuit gaat dat de invulling van het woord dus niet voor iedereen hetzelfde is, dan heb je meteen de kern te pakken van waar het in een team mis kan gaan. De betekenis van woorden, gedrag en je eigen referentiekader maar ook de onwetendheid rondom de betekenis die je collega aan een woord geeft, maken dat je elkaar onbewust en ongewild regelmatig raakt. Betekenissen, aannames, verwachtingen, enz. zijn niet algemeen geldend.
Het kan dus enorm helpen om hierover in gesprek te gaan. Jouw bedoeling (intentie) en verwachtingen naar de ander uit te spreken. Checken wat de bedoelingen en verwachtingen van je collega’s zijn. Naar elkaar luisteren.
Een mooie manier om dit voor elkaar te krijgen (en om niet in een discussie te belanden) is het inzetten van een dialoog. Een dialoog hanteert de volgende 4  gespreksfases:
·       Kennismaking
·       Ervaringen delen
·       Dromen/ambities bespreken
·       Acties/stappen zetten
De gesprekregels van de dialoog worden door een ervaren gespreksleider bewaakt en de toegevoegde waarde is met name zichtbaar in een verdiepingsslag, meer begrip, verbinding en vooruitgang. Hiermee groeit het onderling vertrouwen van de teamleden. De basis..
Soms komen collega’s die al 20 jaar samen werken bij zaken uit waar ze geen flauw benul van hadden. Onbegrip maakt plaats voor begrip. Afstand maakt plaats voor verbinding. Samen werken maakt plaats voor samenwerken!